ما انسان‌ها به‌صورت فطری موجوداتی هدف محور هستیم. ما طوری طراحی‌شده‌ایم که به‌طور منظم در راستای رسیدن به اهدافمان کار و تلاش می‌کنیم. ما به‌طور مداوم در راستای به انجام رساندن چیزهایی که برایمان مهم هستند حرکت می‌کنیم. هنگامی‌که به یکی از اهداف خود دست می‌یابیم رضایت از دستیابی به یک خواسته به‌طور خودکار تبدیل به خواسته یا آرزو برای چیز دیگری می‌شود.

« ما نمی‌توانیم حس شادی عمیقی داشته باشیم

مگر که احساس کنیم در حال حرکت به‌سوی هدفی هستیم».

هدف‌گذاری یکی از مهم‌ترین مبانی موفقیت است. همه‌ی ما خواسته‌ها و آرزوهایی داریم و با تمام وجود می‌خواهیم به آن‌ها دست‌یابیم اما باید بدانیم داشتن یک آرزو و رؤیا به‌تنهایی نمی‌تواند تضمینی برای تحقق آن رؤیا باشد. جمله‌ای معروف است که می‌گوید:

هنگامی‌که رؤیای خود را می‌نویسیم به هدف تبدیل می‌شود،

هنگامی‌که هدف خود را به گام‌های کوچک تقسیم می‌کنیم به برنامه تبدیل می‌شود

و هنگامی‌که متعهد به اجرای برنامه می‌شویم، رؤیای ما به واقعیت تبدیل خواهد شد.

 تقریباً می‌توان گفت اگر هدف‌گذاری و برنامه به خصوصی نداشته باشیم، نمی‌توانیم به هدف بزرگی در زندگی دست‌یابیم. ولی سؤال اینجاست که هدف‌گذاری اصولی به چه صورت است؟ درواقع جواب این سؤال را می‌توان تنها از کسانی پرسید که عمر خود را صرف تحقیق و پژوهش در این زمینه یعنی علم مدیریت زمان و هدف‌گذاری کرده‌اند.

در این میان برایان تریسی را می‌توان استاد بی‌چون‌وچرای علم مدیریت زمان و هدف‌گذاری دانست زیرا حدود پنجاه سال از زندگی خود را صرف تحقیق و پژوهش در این زمینه کرده است و سمینارها و سخنرانی‌های بسیار زیادی را در همین زمینه در سراسر جهان برگزار کرده است. در این مقاله یکی از وبینارهای فوق‌العاده این استاد را موردبررسی قرار می‌دهیم و تمام نکات در این وبینار را موشکافی می‌کنیم.